“Dag juf, tot maandag!”

“Dag juf tot maandag!”
“Fijn weekend jongens!”

De kinderen huppelen de klas uit.
Niet wetend dat ze deze voorlopig niet meer in zouden rennen. 

Ook ik was onwetend.
Tot die zondagavond.
De scholen gaan dicht. Drie weken. 

“Drie weken!!” riep ik uit. “Zo lang!!”

Ik voelde Ongeloof en verwarring.
Onthutst en vol vragen zat ik op de bank.
Gisteren zat ik opnieuw op die bank. kijkend naar de verlenging van de maatregel. 

Toen nog onwetend…
Nu weet ik… 

“Dag juf, tot maandag!”
Was eigenlijk “dag juf tot over een paar maanden”

Onwerkelijk.
En toch onze huidige werkelijkheid. 

Daar hebben we het mee te doen.
En we doen het. 

Ongeloof maakt plaats voor vertrouwen.
We vinden antwoorden op vragen en scheppen duidelijkheid in alle verwarring.
Een nieuwe koers. In ieder geval voor dit moment.

In plaatst van onthutst voel ik nu berusting.
Ben ik dankbaar, voor extra kostbare tijd met m’n gezin.
Pluk ik de dag en koester ik kleine geluksmomenten. 

Ja ik mis ze, de huppelende kinderen uit mn klas. 

Ja ik maak me soms zorgen, om diezelfde kinderen en hun ouders.
Om de dierbare mensen om me heen. Om het collectief en de uitdagingen waar men nu voor staat. 

Ja ik ben soms verdrietig, boos of angstig. Ook dat mag er zijn.

Dat. Is. Oké. 

Echt. 

Én mijn positieve mindset zorgt er tegelijkertijd voor dat het te dragen blijft.
Dat het vertrouwen gevoed wordt ipv de angst.
Dat er ruimte blijft voor liefde en dankbaarheid.
Dat ik oog hou voor de mooie en fijne dingen om me heen. 

Dat ik kan genieten in het NU

De zon op m’n gezicht.
Lachen en kroelen met m’n dochter.
Een bos bloemen op tafel.
Fluitende vogels.
Een lachende voorbijganger op straat.
Een lieve mail met blije reacties op de gratis downloads die we hebben gemaakt.

Genieten en dankbaar zijn voor de kleine dingen.
Laten we dát niet vergeten. 

Het helpt! 

X